Sinds enkele dagen zijn uit de archieven van The Maastricht International Poetry Nights opnames van de Amerikaans / Ierse dichter Chris Agee opgediept en toegankelijk gemaakt op You Tube. Beeld en geluid dateren uit oktober 2008 toen het zesde MIPN - Festival werd gehouden. De kwaliteit kan beter, dat is duidelijk.
Chris Agee las de volgende gedichten:
CHRIS AGEE I (Offing)
CHRIS AGEE II (At Bethlehem Nursery)
CHRIS AGEE III (Seebald 1944 - 2001)
CHRIS AGEE IV (Alpine Interlude)
CHRIS AGEE V (In Prvo Selo)
CHRIS AGEE VI (Summer Plums)
Op Terra Salsa een eerste kennismaking met Chris Agee en zijn gedicht Offing.
Daaronder volgt de vertaling van Peter Boreas: Invloed.
Chris Agee was born in 1956 in San Francisco and grew up in Massachusetts, New York and Rhode Island. He attended Harvard University and since 1979 has lived in Ireland. He is the author of two books of poems, In the New Hampshire Woods (The Dedalus Press, 1992) and First Light (The Dedalus Press, 2003). He edits Irish Pages.
In 2009 he published Next to Nothing (Salt Publishing), shortlisted for the Ted Hughes Award for New Work in Poetry).
Invloed
Die zon, bijna een maan: ik zie haar nog als een bindi
Op het koele voorhoofd van een Boeddhabeeldje, een rode vlek
In de avondnevel. Die plaats, die microkosmos,
De scherpe lijnen van planken, de karmozijnen koepel,
Zomer in New England, het licht in augustus,
Wat kan ik nog zeggen? Wat kan je over het leven zeggen?
Dat ik er was, dat het hier was. Op die plaats voelde ik
Het eerst die sterke invloed, de veranda die ik achterliet,
De kleuren in het Spartaans ingerichte huis,
De sjoelbak, de twee ijzeren herten in de tuin
Besproeid met dauw, jaren zestig lijndansen op woensdag,
Schommelstoelen onder de sterrenlucht, gin rummy
In de Sun Room. Dan de heuvel afrennen op weg
Naar de zwanen in de Spring House vijver,
Een traan op de heuvelkam van de Bluffs
Vol korenbloemen en ‘Queen Anne’s Lace’.
Die tent waar ik altijd naar toe ga, keer op keer,
Het gekletter van borden, de oude Poolse kok
Met zijn gebroken Engels en woeste ogen,
De serveersters in het wit, de maaltijden buiten
Naast de wasserij, circa ’71
Zeilen in de verte, onze Hut en psychedelische Schuur
Verderop bij de begroeide muur en het gras
Met hier en daar een korenbloem en ‘Queen Anne’s Lace’.
Even eruit, weg van het lawaai van de eetgasten.
In de stilte, het lege bijgebouw, een rode schijf die verdwijnt
Als de boei in het duister. Die tijd. Die plaats
van mijn vergooide jeugd. Die veranda. Die dauw.
Vertaling: Peter Boreas
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
.bmp)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten