Ad van Iterson

Drie dagen en drie nachten

'Drie dagen en drie nachten' is een eigenzinnige lofzang op de Maastrichtse vastenavond. Ad van Iterson en Elise van Iterson nemen de lezer mee door de steegjes en over de pleinen van de enige Nederlandse stad waar het carnaval op straat wordt gevierd. 'Drie dagen en drie nachten' biedt een feestelijk podium aan carnavaleske thema's als spot, omkering, uitvergroting en de lof van het aardse en lichamelijke.

"Sneeuw, sneeuw en meer sneeuw. Het kristallenmagazijn van de goden raakt niet uitgeput. Niets stemt gelukzaliger dan een zatte harmonie die door een straatje loopt, de Verwerhoek of de Jodenstraat, en die niét speelt; de instrumenten bungelen op kniehoogte. We horen niets. Alleen sneeuw knarsen. Totdat een stadgenoot met binnenstebuiten gekeerde jas, slobkousen op de schoenen en een kussensloop op zijn kop zijn accordeon ter hoogte van zijn schouders brengt en het instrument lostrekt. Het antwoord komt meteen uit het achterste deel van de verloren stoet: een ratel en een toet. Een ratel met drie lippen, die je straten verder hoort. “Hij is gaan varen, zo ver van hier..” “Lekker dier!” “... en met een ander meisje heeft hij zijn plezier.”

Ad van Iterson (Maastricht, 1952) is schrijver. Zijn meest recente romans zijn 'De Ditoyenne' (2006) en 'Neem mee mee' (2010), beide bij Nieuw Amsterdam. Hij schrijft een wekelijkse column in Dagblad De Limburger over wonen en werken in Maastricht ('Impassant').

Elise van Iterson (Amsterdam, 1983) studeerde beeldende kunst aan de Gerrit Rietveld Academie in Amsterdam en het St. Lucas in Gent. Ze exposeert schilderijen, silhouetten en tekeningen. Haar tekeningen zijn gepubliceerd door Hollands Maandblad, Vrij Nederland en Hard//hoofd.